هوای باران کرد و رفت ....

شناسنامه اش چند سال از خودش بزرگتر بود

اما همچنان درخت ها صدایش می زدند

پارک ها ، اسباب بازی ها ، چرخ و فلک ها

نمی شنید دلش هوای غزل کرده بود

هوای باران

احساس کرد :

سنگرها ،تفنگ ها و رفت...

حالا از شناسنامه اش خیلی بزرگتر شده است !