کریم اهل بیت علیهم السلام، مولود رمضان المبارک

چه شب زیبایی است، نیمه ماه مبارک رمضان، یک ماه کوچک در دامان خورشیدی تابان به نام فاطمه‌الزهراء ام‌الائمه سلام الله علیها، چه لذتی آن شب بر روح بلند پیامبراکرم و علی بن ابیطالب، مستولی شد.
چه صفایی در خاندان نبوت به وجود آمد. اولین ثمره خانواده تطهیر و پاکی، در ماه قرآن دیده به جهان گشود. همانطور که رمضان کریم است. مولود رمضان هم کریم خاندان پاکی است.

بلی امام حسن مجتبی که مظلومیتی همچون برادر شهیدش سیدالشهداء اباعبدالله الحسین دارد، رمضان را نورانی‌تر کرده است.
بر ما است که در این ماه آموزه‌های رفتاری آن امام را فراگیریم و ترویج کنیم. اصطلاح بسیار زیبا و عمیق «نرمش قهرمانانه» که رهبر فرزانه انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مدظله العالی درخصوص رفتار امام حسن مجتبی در ماجرای صلح با معاویه ابن ابوسفیان به کار بردند، درحقیقت نوعی گفتمان‌سازی در زمینه تبیین حیات سیاسی – اجتماعی کریم اهل بیت علیه‌السلام می‌باشد. یعنی امام در عین داشتن کرامت و عزت باتوجه به مصالح جامعه اسلامی حضرت امام حسن  تصمیم به صلح اتخاذ فرمودند و این امر بسیار قهرمانانه ودرجهت حفظ و تحکیم مبانی اسلامی بود.

نکته دیگر درخصوص حیات اجتماعی این امام همام، سفره گسترده حضرتش برای محرومین بود. اقدام به حمایت اجتماعی وسیع از فقراء در جامعه مدینه زبانزد همگان در طول تاریخ است. در پایان این نوشتار به قصه تاریخی کوچکی اشاره می‌کنیم که حکایت از کرامت این خاندان دارد.

روزی از روزهای گرم مدینه النبی دو فرد بادیه‌نشین به مزرعه‌ای می‌رسند. امام علی در آن مزرعه مشغول کار بودند، پس از ابراز گرسنگی و تشنگی دو بادیه‌نشین، حضرت با دادن آب گوارا و قطعه‌ای از نان خشک خود از آنان پذیرایی نمود. با دیدن نارضایتی این دو صحرانشین از غذا حضرت آنان را راهنمایی نمود که به خانه یا مضیفی در کنار مرقد منور پیامبر مراجعه کنند.
در محل مضیف آن دو بادیه‌نشین هم از طعام چرب و شیرین بهره‌مند شدند و هم از مهمان نوازی دو جوان آراسته که امام حسن مجتبی و امام حسین بودند. پس از اتمام غذا دو امام ملاحظه نمودند که یکی از بادیه‌نشین‌ها قدری غذا در بخچه می‌گذارد که آن را برای مرد شاغل در مزرعه ببرد، زیرا دلش سوخته بود که نان خشک می‌خورد.
در این حال دو امام با تبسم می‌فرمایند: این مضیف متعلق به همان مرد کشاورز است او امام شیعیان علی است و ما فرزندان او. شما بدانید که آن امام لذت خوردن آن نان خشک را با هیچ طعام لذیذی عوض نمی‌کند و از اطعام و پذیرایی دیگران لذت می‌برد.
باشد که این صحنه‌های تاریخی در حمایت از محرومین همواره نصب العین ما باشد.
ان شاءالله