( نویسنده کتاب پایی که جاماند )
حسینیپور با بیان اینکه در طول دوران جنگ ،در جزیره مجنون دیده‌بان بودم، گفت : دیده بانی کاری مشخص است اما تفاوت آن با یک رزمنده این است که باید دقیق وحساب شده کار کند و گزارش خود را به موقع به مقر فرماندهی ارائه دهد.
به گفته این نویسنده، هنگام اسیر شدن نیز دیده بان بودم زیرا پس از مجروح شدن در منطقه مجنون و اسارت ، دیده بانی من شکلی دیگر به خود گرفت که با دوران جنگ تفاوت داشت و این بود که در آن زمان دیده بان اتفاقات ،حوادث ناب، بدی‌ها و خوبی های دشمن، خوبی ها و حتی بدی های برخی اسرا را در قالب یاد داشت در زرورق های سیگار یا کاغذ پاکت های سیمان یا حاشیه های روزنامه های عراقی الثوره ، قادسیه و الجمهوریه می نوشتم .اما هیچگاه به فکر نوشتن کتاب نبودم.
وی گفت : برای ثبت دوران اسارتم دو بند پوتین داشتم ،با بند کوتاه روزها و با بند بلند ماه های خود را حساب می کردم .
نویسنده کتاب ‘پایی که جا ماند’ در پاسخ به سوال ایرنا مبنی بر اینکه نیروهای عراقی از یادداشت های شما اطلاعاتی نداشتند، گفت : دوستان نزدیک من از ثبت خاطرات اطلاع داشتند و آنها اسرای مخفی اردوگاه بودند در این اردوگاه جان اسرای ایرانی برای عراقی‌ها اهمیتی نداشت و صلیب سرخ از این موضوع بی اطلاع بود. قرار بود اسرای قطع عضو به سرعت آزاد شوند که من نام ۷۵۰ اسیر را نوشتم و در عصایم مخفی کردم.
حسینیپور در باره بازه زمانی این یاد داشت ها گفت : از میان ۸۰۰ روز خاطره تنها ۲۰۰ روز آن را ثبت کردم ، در مابقی این روزها اتفاق خاصی برای نوشتن رخ نداد. اتفاقات با ارزش را که در بازه زمانی ۴/۴/۶۷ تا ۲۲/۶/۶۹ رخ داده بود، ثبت و تدوین کردم.
حسینیپور درمورد اینکه چرا کتاب را به شکنجه‌گر عراقی تقدیم کرده است، گفت : در واقعه کربلا وقتی حضرت زیبت کبری(س) را از کنار اجساد قطعه قطعه شده شهدا حرکت می دادند سوال شد که بر شما چه گذشته است ،ایشان در پاسخ فرمودند جز زیبایی چیزی ندیدیم ، ایشان می‌توانستند ناراحتی خود را ابراز کنند که نکردند و تنها روح مقاومت و صبوری را برای همه تاریخ نشان دادند.
وی اظهار داشت : من نیز با درس گیری از این واقعه تلاش کردم علیرغم تمام شکنجه ها و ناراحتی ها روح صبوری و مقاومت را به تمام جوامع پس از خود تزریق کنم و معتقدم آنچه از ولید و ولیدیان( شکنجه گر حسینی ) سر زد زشت بود اما اتفاقی که در مقابل عمل زشت ولیدیان افتاد زیبایی‌هایی است که می‌تواند به جامعه امروز درس مقاومت دهد.
