حماسه بزرگ هویزه ( 16 دی ماه 1359 )

حماسه‌ای بزرگ و تاریخی که با جانفشانی و رشادت جانانه حدود 90 رزمنده دفاع مقدس که 20 نفر از آنها دانشجویانی آگاه و بصیر بودند، جاودانه شد. هنگامی که خبر شهادت حسین علم‌الهدی و دیگر شهیدان هویزه را به مقام معظم رهبری می‌دهند، ایشان می‌فرماید: «‌وقتی خبر شهادت سیدحسین علم‌الهدی را به من دادند، اولین چیزی که به ذهنم آمد، شهادت حافظان قرآن در صدر اسلام بود.»
  
حماسه هویزه چگونه رقم خورد
پس از شکست بیش از دو گردان نیروهای بعثی در جنوب سوسنگرد، یک گروهان از پاسداران شهر اهواز برای محافظت و پدافند شهر هویزه، از سوسنگرد به این شهر اعزام می‌شوند، نیروهایی که به این منطقه می‌روند مسئولیت حفاظت از جنوب تا جنوب غربی شهر هویزه را به عهده می‌گیرند. دشمن در آغاز هجوم سراسری خود، ظرف 48 ساعت از محور هویزه تا کرخه پیشروی می‌کند و در امتداد آن مستقر می‌شود، به طوری که فاصله آنها تا هویزه به حدود 10 کیلومتر می‌رسد. تاکتیک دشمن این بود که با تصرف سوسنگرد، هویزه خود به خود سقوط می‌کند. در چنین شرایطی 50 تا 60 نفر از نیروهای سپاهی برای جلوگیری از پیشروی دشمن مسئولیت مین‌گذاری جاده‌ها را به عهده می‌گیرند؛ زیرا این جاده‌ها و راه‌های عبور، برای دشمن مانند رگ‌های حیاتی برای ادامه تجاوز محسوب می‌شود.

دو هفته قبل از آن که عملیات مدافعان اسلام را علیه نیروهای عراقی در این منطقه انجام شود، بنی‌صدر دستور تخلیه هویزه را از نیروهای بسیج و پاسدار صادر می‌کند و دستور می‌دهد که در سوسنگرد مستقر شوند. این دستور بنی‌صدر، با مخالفت جدی شهید سید محمدحسین علم‌الهدی و دیگر رزمندگان مواجه می‌شود. بعد از آن که علم‌الهدی با حضرت آیت‌الله‌خامنه‌ای تماس می‌گیرد، دستور بنی‌صدر لغو می‌شود و نیروهای پاسدار در هویزه باقی می‌مانند. یک هفته بعد، تصمیم بر آن می‌شود که از محور هویزه و سوسنگرد حمله انجام گیرد. این عملیات را می‌توان نقطه عطفی در عملیات منظم نیروهای ارتش و سپاه دانست.