عصـر یکــــ جمـعـه ی دلـگـیـر

عصـر یکـــــ جمعـه ی دلـگـیر،..

دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است؟

چرا آب به گلدان نرسیده است؟

چرا لحظه ی باران نرسیده است؟

وهر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده است،

به ایمان نرسیده است

و غم عشق به پایان نرسیده است.

بگو حافظ دلخسته زشیراز بیاید بنویسد که هنوزم که هنوز است

چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است ؟

چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است؟

دل عشق ترک خورد، گل زخم نمک خورد، زمین مرد،

زمان بر سر دوشش غم و اندوه به انبوه

فقط برد،فقط برد،

زمین مرد، خداوند گواه است،

دلم چشم به راه است،و در حسرت یک پلک نگاه است،

ولی حیف نصیبم فقط آه است و

همین آه خدایا برسد کاش به جایی،

برسد کاش صدایم به صدایی...

عصـر این جمعه دلگیر وجود تو کنار دل هر بیدل آشفته شود حس،

تـو کجـایی گـل نرگـس؟